Bizlerin
yaşadığı en güzel anıda bile, yaşayanına kendini hissettiren trajikomik bir acı
bulunur. Ben ve benim gibi kaybetmenin arafında kalmış, hem çok şey kaybetmiş;
hem de yaşamında kaybettiklerine rağmen toplumun gözünde kaybedenler statüsüne
ulaşmamış -ulaşamamış değil çünkü zaten bu durum yazıda bahsedilen insanlar
haricinde ulaşılmak istenen bir durum olamaz- insanlardır bu bahsettiğim
kişiler. Bizler. Doğuştan lanetliler. Babalarına ‘’psikolojin bozuksa neden
beni bu dünyaya getirttin?’’ diye soranlar. Zamanında çok uğraştığı ve başarıya
ulaşamadığı için bundan sonra ne kadar uğraşırsa uğraşsın başaramayacağını
bilenler... Bu kişiler dünyanın en kederli fakat şaşılacak şeydir ki bir yandan
da kederlerine olabildiğince zıt olabilen renkli karakterlerdir.
YAZAN: SÜLEYMAN BERÇ HACİL
