Birçok
yazarla aynı ruha sahibim. Onlarla benle muhakkak. Farklı dönemlerde yaşasak
bile aynı şeyleri düşünmüş, aynı şeylerden zevk almış, aynı haksızlıklara laf
etmiş, karşı gelmişiz. Eski yazarları okurken daha çok fark ediyorum bunu. Ve
fark ederken de, benden yüzyıl önce yaşamış bir insanla aynı şeyleri yaşamış
olduğumun, aynı şeyleri düşündüğümün gerçeği beni öyle çok etkiliyor ki.
Etkiliyor ve şaşırtıyor. Erken ölmekten korkan beni farklı dönemlerde yaşarken
aynı şeyleri hissettiğimizi okurken anladığım Oktay Akbal umutlandırıyor. Aynı
şeyleri düşündüğüm bir adam ömründe 90 küsür yılı devirerek ölmüş. O da benimle
benzer acıları, benimle aynı yaşlardayken çekmiş; sürekli düşünmüş, hep
düşünmüş ama hayatta nefes aldığı bir doksan yılı devirmeyi başarmış. Yakın
ruhlara sahip olan insanlar aynı yaşlarda ölürler mi? diye soruyorum. Sonra bir
de Oğuz Atay aklıma geliyor. Aklımın mantıklı buldukları muallakta kalıyor.
Bilemiyorum.
YAZAN: SÜLEYMAN
BERÇ HACİL
