Gördüğüm
sabahın
bu altısında
bir çocuğun
sıcak
evinde sevinçle uyanıp oturma odasına
gelerek çizgi film izlediği ve duvardaki saate bakıp
saatin altı olduğunu
fark ettiğinde bu kadar erken uyanıp
-kendi kendine- kendi başına yaptığı
-belki- ilk şeyi fark edip irkildiği
bir an.
Gördüğüm
sabahın
altısında
metroda olup saatin sabahın altısı
olduğunu
metronun her yerinde olan o büyük ve klasik saatlerden anlayan televizyoncu bir
genç adam.
Gördüğüm
saçların,
başların,
boyların,
seslerin hiç değişmemesi ama seslerin değişmesi.
Gördüğüm
acıtan
bir İstanbul.
Fahişeye
verdiğim
bir şiir
kitabı.
Fahişeden
övgü ve çok güzel bakmalar. İşten dönüş
yolları.
Görmediğim
az çok. Solduğum. Hayatı.
Kış
uykuları.
Boşluğum.
Canım.
Görmek istediğim
ya. Eskiden olduğu gibi güzel olan geceler.
YAZAN: SÜLEYMAN
BERÇ HACİL